He daar ben je weer. Kijkend in de spiegel zie ik weer een vertrouwd beeld. Uiterlijk geen enkel verschil maar het gevoel is zo anders. Wonderlijk om te ervaren wat een Herseninfarct kan doen met je zelfbeeld.
De eerste 2 jaren na mijn CVA stonden in het teken van revalideren. Vechten om datgene weer terug te krijgen wat ik was verloren. Strijdend om te bewijzen dat ik gewoon weer de oude zou gaan worden. In deze periode zag ik in de spiegel een vrouw die meester was geworden in het camoufleren van haar beperkingen. Waarom ook niet? Niemand zag iets aan mij. Dus waarom zou ik mezelf dan tekort doen? Ik was er zo goed in geworden dat ik het zelf ging geloven.
Het onbegrip in mijn omgeving, op de momenten waarop ik wel sporadisch iets over deze strijd los liet, motiveerde mij alleen maar meer. Ik werd steeds handiger in het compenseren. Met als resultaat dat mijn innerlijke strijd alleen maar eenzamer werd. Maar hoe harder ik probeerde te voldoen aan ieders en vooral mijn eigen verwachtingen hoe sneller mijn accu leeg raakte.
Tot het moment waarop de hamer van de harde realiteit toesloeg. Ik weet nog zo goed dat ik op een dag in de spiegel keek en mijzelf niet meer herkende. Na 2 jaar kwam het besef dat ik deze strijd nooit zal kunnen winnen. De gedachte moest gaan toelaten dat het misschien nooit meer zal worden wat het was. Op 46 jarige leeftijd moest ik mezelf opnieuw leren kennen. Wie ben ik, wat kan ik en vooral waar wil ik naartoe.
Terug naar de basis. Beginnen bij het begin. Stap voor stap ben ik mijn waarden gaan herzien. Beginnend met het omarmen van wie ik was. Inclusief mijn beperkingen. Mijn hele leven droeg ik mijn lijfspreuk uit ‘Het maakt niet uit wat je overkomt het gaat erom wat jij ermee gaat doen’. Dan werd het ook wel eens tijd dat ik dit weer in de praktijk ging toepassen.
Mijn zwakte werd mijn kracht. Er ontstond ruimte om te onderzoeken op welke wijze ik mijn ervaring en talenten kon gaan inzetten. Het besef groeide langzaam dat ik hier nog steeds over kon beschikken. Alleen de wijze waarop was veranderd. Nee, het is niet altijd gemakkelijk. Ja, ik ervaar dagelijks mijn beperkingen. Maar ik heb een manier gevonden waarin ik mezelf weer herken. En wat ben ik benieuwd naar de mooie uitdagingen die de toekomst in petto heeft.
Vandaag kijkend in de spiegel herken ik je weer. Ik ben blij dat jij er weer bent. Ik heb je gemist.
Ellis
